LABELS
- "Around the World in 80 Days" (2020-21) (2)
- Alphabet Song (1)
- Bilingual Sections (6)
- Cultural Presentations (11)
- English in Spanish T.V. Commercials (5)
- Jules Verne (2020-21) (1)
- Oceania (2020-21) (1)
- Os Bolechas "ONE2THREE" (2)
- Tales in our English Classroom (2)
- Tales Presentations (1)
- Videos on Festivals (3)
Saturday 31 May 2014
OUR WATERMILL : O NOSO MUÍÑO DE AUGA
Este curso 2013/14, realizamos, en relación ao proxecto que sobre a auga se está a desenvolver, no noso centro, un MUÍÑO DE AUGA (WATERMILL), utilizando materiais de reciclaxe (brics).
Tódalas familias do centro colaboraron con nós, gardando e proporcionándonos os brics (moitísimos!) que nos fixeron falta, para a nosa estrutura. Deunos traballo, pero foi divertido, e aprendemos cousiñas.
Aquí, están algunhas das fotos, sobre o proceso de elaboración...
Friday 16 May 2014
É UN CONTO ANÓNIMO?
BEAUTY AND THE BEAST - A BELA E A BESTA
É UN CONTO ANÓNIMO?
NON! Nada máis alonxado da realidade. E é que non conta cunha autoría senón con dúas. Así, así como volo conto...
En 1740, unha francesa - MADAME DE VILLENEUVE - escribiu a primeira versión do conto. Dezaséis anos máis tarde (1756), unha compatriota súa - MADAME DE BEAUMONT - escribiría a segunda e máis famosa versión do mesmo.
Non hai dispoñible moita información delas, pero imos coñecer un pouquiño de cada unha...
- GABRIELLE-SUZANNE BARBOT DE VILLENEUVE -
Foi moi infeliz, mentres estivo casada cun oficial militar; trala morte del, queda en situación de pobreza.
Tentou ganar diñeiro extra cos seus escritos, que eran novelas históricas e sentimentais.
Chega a coñecer a Crébillon Fils, outro escritor de contos de fadas (entre outras cousas), e, polo que se sabe, viviu con el.
Aínda que a xente do seu tempo a despachou como mera ama de chaves e amante do seu máis ilustre compañeiro, Villeneuve era, en realidade, a súa compañeira intelectual, e continuaba a escribir ficción ela mesma.
Morreu o 29 de decembro de 1755, á idade de 60 anos.
- JEANNE-MARIE LEPRINCE DE BEAUMONT -
Naceu en Ruán (Francia), en 1711.
De orixe humilde, perdeu a súa nai, cando tiña só 11 anos, pero escribiu que non lamentou a súa morte. A familia era moi pobre, e varios dos seus irmáns tiveron que ser adoptados, para poder sobrevivir. Jeanne-Marie escribiu que a súa nai tiña sufrido terriblemente, por non ser quen de manter contacto cos seus fillos, ou saber que tiña sido deles; por iso, Jeanne-Marie, sendo unha nena, intuiu que a morte da súa nai era unha bendición, para ela.
De 1725 a 1735, deu clases a nenos pequenos, en Ernemont (a unhas dez millas de Ruán).
Posteriormente, comezou o seu traballo, na corte do duque de Lorena, Stanisław Leszczyńskien, en Lunèville. Foi institutriz e dama de compaña, e obtivo gran prestixio como profesora de canto dos nenos da corte.
Abandona o seu emprego, para casarse -en 1743- con Grimard de Beaumont. O duque entregoulle unha dote moi xenerosa, para que "casara ben". Porén, o casamento resulta un desastre, e, ademais, o seu home estraga, en pouco tiempo, a dote que lle tiña entregado o duque de Lorena: primeiro, pagando as súas antigas débedas, e, máis tarde, na merca dun hotel. No hotel, dába festas salvaxes, que desfrutaba na compaña de personaxes de mala reputación, até que acabou por contraer unha enfermidade de transmisión sexual, debido ao seu estilo de vida. Dous anos despois de casar, o seu matrimonio sería declarado nulo.
Decide, en 1746, instalarse en Londres, onde traballa como ama de chaves, e recupera a súa faceta como escritora -que tiña arrancado, xa, nos seus anos de xuventude-. É na cidade do Támesis onde funda un xornal, para xoves, no que trata temas literarios e científicos.
Ao longo da súa carreira literaria, escribiu máis de setenta libros, entre eles novelas como "O Triunfo da Verdade" (1748); pero, o recoñecemento lle chegou polos seus libros de contos, entre o que cabe destacar "O Almacén dos Nenos"(1757), no que aparece, por primeira vez, o seu conto de fadas máis coñecido: "A Bela e a Besta".
Volveuse casar, e tivo seis fillos.
Xa, en 1776, regresou a Francia, concretamente a Saboia, onde pasou os derradeiros anos da súa vida. Morre en 1780, con 69 anos.
EN QUE SE DIFERENZAN AS SÚAS VERSIÓNS?
Bela é a filla do rei das Illas Felices, e a súa nai é unha fada malvada. A fada pretende matar a Bela, polo que o rei a agocha, facéndoa pasar por un dos doce fillos dun rico comerciante.
Pola súa banda, o príncipe perdeu a seu pai sendo moi xoven, e a súa nai, ocupada en guerras para defender o seu reino, púxono ao coidado dunha fada (a nai de Bela). Unha vez que o príncipe é adulto, a fada trata de seducilo, pero ao rechazala este, convírteno en Besta.
Case a metade da historia de Villeneuve céntrase nas guerras entre fadas e reis, e adica longas páxinas á historia das familias de Bela e o príncipe. Tamén, compoñe unha visión do castelo moito máis escura e máxica cá versión máis coñecida.
Aquí, temos a ligazón, para ler a obra:
http://www.tagusbooks.com/leer?isbn=9789872838416
BEAUMONT omitiu todo este trasfondo familiar e tráxico, desvencellándose do sentido que Villeneuve lle quixo dar á súa historia: unha áceda crítica á sociedade en que as mulleres eran obrigadas a se casar por conveniencia, sendo algúns daqueles maridos peores que a súa Besta. Eliminando tódolas personaxes secundarias, Beaumont adaptou a historia, baixo os simples arquetipos do conto de fadas, seguindo os mesmos esquemas que outras variantes anteriores da mesma.
Esta versión de Beaumont é a que se considera tradicional, e ten sido a máis extendida e coñecida. Tódalas interpretacións, adaptacións e versións posteriores baseáronse na versión de Beaumont, e non, no orixinal de Villeneuve.
Thursday 15 May 2014
ÚLTIMAS VERSIÓNS LITERARIAS
BEAUTY AND THE BEAST - A BELA E A BESTA
NOVAS VERSIÓNS LITERARIAS
Nos últimos tempos, teñen aparecido unha chea de novos libros de NARRATIVA ADULTA baseados na historia orixinal de "A Bela e a Besta". Algúns seguen de preto a trama da que beben; noutros, as diferenzas de argumento son notables, pero, en calquera caso, todos seguen o fío condutor do noso conto.
Aquí, imos deixar constancia dalgúns deles. Animádevos, nais e pais, a lelos!
- Na entrada de "películas", aparece o trailer co título "Beastly"-
Saturday 10 May 2014
ANÁLISE DA OBRA
BEAUTY AND THE BEAST - A BELA E A BESTA
ANÁLISE DA OBRA
1.- IDEAS SUBXACENTES, NO CONTO.
1.1.-
ANIMALIDADE VS. ESPIRITUALIDADE?
1.2.- EVOLUCIÓN DA
BESTA… SÓ FÍSICA?
1.3.- É BELA
PERFECTA?
1.3.1..- MADURACIÓN DE
BELA: TAREFA IMPOSIBLE?
1.3.1.1..- SUPERACIÓN DO
CONFLITO PAI-NOIVO.
1.3.1.2.- BELA ESPERTA: XA,
NON SE AMOLDA.
1.3.1.3.- QUE CHEGA
A “VER” BELA?
1.4.- GUSTARÍACHE TER UN PAI
COMA O DE
BELA?
1.5.- EVOLUCIÓN DA
RELACIÓN ENTRE BESTA
E BELA.
2.- O CAMIÑO
DO “COÑECEMENTO”.
2.1.- SIMBOLISMO DA
ROSA.
2.2.- BELA E
BESTA, EN RELACIÓN
Á ROSA.
2.3.- OS DOUS
OBXECTOS MÁXICOS.
2.4.- SIGNIFICADO DA
ESCENA FINAL.
1.-
IDEAS SUBXACENTES, NO CONTO.
Segundo
Bruno Bettelheim (Psicoanálise dos Contos de Fadas), hai catro elementos
típicos, que se repiten en tódalas historias tipo “bela-besta” (animal-noivo):
*
Non sabemos como ou por que o noivo foi transformado nun animal.
* O feitizo é,
sempre, obra dunha bruxa, madrastra ou fada malvada: é unha muller madura a que
fai que os homes teñan a apariencia de animais aos ollos das mozas.
*
O pai é a causa de que a heroína se una coa besta –ás veces, obrígaa-.
* A nai, ou non
aparece, ou non desempeña, en calquera caso, ningún papel importante, na
historia.
Todo
CONTO DE FADAS é un espello máxico que reflicte algúns aspectos do noso mundo
interior e das etapas necesarias, para PASAR DA INMADUREZ Á MADUREZ TOTAL.
1.1.-
ANIMALIDADE VS. ESPIRITUALIDADE ?
Cando
un comeza ler este conto, sen demasiada reflexión polo medio, si que nos pode
dar a sensación de que presenta ambos conceptos –animalidade e espiritualidade-
como contrapostos, pero iremos vendo que non é así.
A
Bela e a Besta
comeza coa visión inmadura que atribúe ao ser humano unha existencia dual: a
animal (simbolizada por Besta) e a espiritual (simbolizada por Bela).
No
proceso de maduración, estes aspectos artificialmente aillados da nosa
personalidade han de chegar a unirse, pois só, así, poderemos acadar a completa
autorrealización.
Deste
xeito, a unión de Bela coa Besta simboliza a reconciliación dos aspectos
espirituais e animais que coexisten, no ser humano, e que, antes, estaban
disociados (é dicir, separados).
De
feito, no conto, a SEPARACIÓN descríbese
como unha ENFERMIDADE, pois, tanto o
pai como a Besta, ao estar alonxados de Bela e do que esta representa, chegan
case ao bordo da morte.
Ao
final, tanto o pai como a Besta recobran a VIDA,
grazas ao amor que ela lles profesa.
E
Bela CRECE COMO PERSOA –convírtese
en ser adulto completo-, cando opta libremente por deixar a etapa anterior (inmadura), para unirse
ao noivo (Besta).
De
feito, para que unha parella alcance a felicidade, debe compartir todos os
aspectos da vida, estando ambos ao mesmo nivel. É difícil acadar este
obxectivo, ao mesmo tempo, para os dous membros, pero non se pode evitar, se
queren acadar a felicidade o un xunto ao outro.
1.2.-
EVOLUCIÓN DA BESTA… SÓ
FÍSICA ?
Claro
que a Besta evoluciona fisicamente! Pero, esta evolución física, evidente, non
é senón un símbolo da verdadeira evolución interior, a nivel espiritual.
No
caso da Besta, descríbese o desenvolvemento dun amor primitivo, egoísta e
agresivo cara outro completo, necesario
nunha RELACIÓN AMOROSA LIBREMENTE
ELIXIDA.
Besta
foi, sempre, XENEROSO, NO MATERIAL,
pero, debe acabar cos seus INSTINTOS DE
CONTROL E POSESIÓN. Se lembramos,
Besta, aos comezos, está empeñado en que se cumpra a súa vontade (insiste, unha
e outra vez, no casamento), e en posuir a súa parella (Bela non pode saír do
castelo).
Ademais,
Besta quere deixar de selo, pero SEN
ARRISCAR nada (só aporta agasallos materiais, palabras amables…); polo
tanto, non é quen de AMAR, o mesmo que ninguén pode sentir AMOR por el –nin sequera Bela-.
Besta
necesita e quere ser salvado, pero non está preparado, para iso. Antes, el, por
si mesmo, debe dar un paso decisivo.
Por
fortuna, COMPRENDE, á fin, que o AMOR VERDADEIRO é xeneroso, tamén, a
nivel espiritual: implica PACIENCIA,
CONFIANZA, RISCO PERSOAL e, ante todo, LIBERDADE.
Besta
tarda un pouco en amosar estas virtudes (non o fai, até case a fin do libro),
pero, cando se decide…Vaia se demostra o seu AMOR! Vexámolo:
* Besta
LIBERA a Bela das súas ataduras, para que poida ser a DONA do seu propio
DESTINO.
* CONFÍA
na súa promesa, sen máis garantía que a palabra da que fora a súa cautiva.
* ARRÍSCASE.
Que máis valioso pode arriscar unha persoa que o seu corazón e a súa propia
vida?
* É
PACIENTE. Cando Bela se retrasa, nin sequera a chama ou a vai buscar. Dálle
tempo, para reflexionar e tomar as súas
propias decisións, aínda a risco de que chegue demasiado tarde. Que diferente
da Besta que, cada noite, volvía sobre a carga, acosando a Bela coas súas
peticións de matrimonio!
E,
así, sendo, á fin, quen de AMAR, pasa a
ser merecedor e receptor, á súa vez, de AMOR.
Non
é outra cousa ca este AMOR auténtico
de Besta, dado SEN MEDIDA, aquilo
que o SALVA.
1.3.-
É BELA PERFECTA ?
Definitivamente,
non!
Bela
é fermosa, intelixente (“gusta de ler bos libros”), optimista, traballadora, valente,
nobre de corazón, leal, xenerosa e cariñosa. Por que dicimos, entón, que non é
perfecta?
Bela
é todo o anterior e máis aínda, pero…
* Mantén
un VENCELLO INFANTIL -que a mantén
ligada a seu pai e a todo o que lle resulta coñecido: casa, familia-, que NON A DEIXA EVOLUCIONAR ao seu papel de
adulta.
* AMÓLDASE, sempre, ás necesidades dos
demais. NON é PROTAGONISTA do seu DESTINO. Amóldase, cando deben pasar á
pobreza; amóldase, cando debe ir ao castelo, a morrer; e amóldase, cando vive,
no castelo, segundo as normas que impoñe a Besta.
* NON É QUEN DE VER TRALAS APARIENCIAS.
De
aí que, por unha banda, sexa extremadamente inxenua e inocente.
Non
percibe o perigo de se fiar das súas irmás, a pesar das súas abondosas mostras
de desafecto e falsedade; polo tanto, non é quen de se protexer a si mesma, nin
de protexer aos seus seres queridos –neste caso, a seu pai e á Besta-, como
correspondería a un adulto ben formado.
E
lembremos que tampouco “captou” a verdadeira natureza dos pretendentes das súas
irmás: “Bela contoulle a seu pai da visita dalgúns xentilhomes, na súa
ausencia, e que dous deles amaban ás súas irmás.”
Por
outra banda, o obvio: non é quen de percibir o que se agocha tralo monstro
–non só tralo aspecto exterior senón tampouco tralo seu comportamento-.
1.3.1.- MADURACIÓN DE
BELA: TAREFA IMPOSIBLE ?
Non,
imposible vemos que non, pero, si, con grandes dificultades. Ao longo do conto,
podemos percibir como Bela, non sen traspés –igual que ocorre, na vida real-,
vai conseguindo un maior grao de madurez.
1.3.1.1.- SUPERACIÓN DO
CONFLITO PAI-NOIVO (BESTA).
Se
lemos, con atención, descubriremos como se amosa o tipo de relación que Bela
mantiña co seu pai: “As irmás divertíanse continuamente, e tiñan pretendentes,
mentres Bela permañecía, sempre, na casa, dicindo que era demasiado xove, para
se casar, e que desexaba quedarse xunto a seu pai, uns anos máis.”
No
conto, Bela únese, aos comezos, á Besta, só por amor a seu pai, pero, cando
este amor madura, cambia o seu obxecto principal - cousa que, como veremos, non
deixa de acarrexar dificultades-.
Sumida
no conflito, entre o amor polo seu pai e a necesidade que a Besta ten dela,
Bela abandona a esta última, para acodir xunto a seu pai.
Grazas
a iso, dáse conta da intensidade real do afecto que sinte pola Besta: símbolo
do enfeblecemento da relación co seu pai, e da transferencia do seu AMOR cara a
Besta.
Toma
claro partido: deixa a súa casa, e regresa xunto á Besta. SUPERA, deste xeito, as LIGAZÓNS
EMOCIONAIS e ATADURAS MUNDANAS que
NON LLE PERMITÍAN EVOLUCIONAR cara a
vida adulta.
Como
se resolve o conflito?
Ao
final do conto, a Besta fai que o pai vaia vivir con eles ao castelo. Así, afortunadamente,
Bela pasa da crenza de que ten que elixir, entre o amor polo seu pai e o amor
pola Besta, ao descubrimento de que considerar como antagónicos estes dous
afectos comporta unha visión inmadura das cousas.
1.3.1.2.- BELA ESPERTA: XA,
NON SE AMOLDA…
Bela
vive, no castelo, durante tres meses, seguindo as normas establecidas pola
Besta. Tal e como está acostumada a facer, ao longo da súa vida, AMÓLDASE á situación que lle é imposta,
e míntese a si mesma, créndose feliz, até que ESPERTA e SE REBELA.
O
palazo da Besta, no que todos os desexos de Bela se cumpren inmediatamente, é
unha FANTASÍA COMÚN: é rara a persoa
que non teña desexado, algunha vez, unha existencia na que non se lle exixa
nada, e na que todos os seus desexos se realicen con só pronuncialos.
Ese
tipo de vida suxire que a VERDADEIRA
CONCIENCIA non forma parte, aínda, da existencia de Bela. O pracer inxenuo
é moi diferente do amor maduro, baseado no coñecemento, a experiencia e o
sofremento. A sabiduría non se obtén, mediante unha vida de praceres doados.
Pero,
ademais, é que o conto de fadas advirte que unha vida semellante, lonxe de ser
satisfactoria, convírtese nalgo baleiro e monótono.
Villeneuve expresa esta idea: "Todo cansa: a maior felicidade vólvese insulsa, cando é continua, cando provén, sempre, das mesmas cousas, e un se atopa exento de temor e de esperanza".
Isto chega até o punto de que Bela chega a desexar ardentemente as visitas diarias da Besta, que, nun principio, a aterrorizaban.
Villeneuve expresa esta idea: "Todo cansa: a maior felicidade vólvese insulsa, cando é continua, cando provén, sempre, das mesmas cousas, e un se atopa exento de temor e de esperanza".
Isto chega até o punto de que Bela chega a desexar ardentemente as visitas diarias da Besta, que, nun principio, a aterrorizaban.
Unha
das mensaxes subxacentes sería, polo tanto, que por moi pracenteira que resulte
unha vida chea de INXENUIDADE, trátase,
sempre, dunha EXISTENCIA moi BALEIRA, que NON SE DEBE ACEPTAR. A
pesar das dificultades que comporta a nova existencia chea de conciencia e
calidades humanas que a muller ten que alcanzar, este é o camiño que se debe
seguir.
Bela
VOLVE á VIDA, cando se entera de que seu pai a necesita. Esta nova altera a
non-existencia de Bela; comeza actuar: confésalle á Besta que non é feliz, e
que precisa saír do castelo. Á fin, DEIXA
DE SE CONFORMAR co que “lle toca vivir”, e convírtese en PROTAGONISTA do seu DESTINO.
1.3.1.3.- QUE CHEGA
A “VER” BELA ?
Bela,
aos comezos do conto, sabía a teoría de NON
DEIXARSE GUIAR POLO QUE PARECE. Así, na primeira cea que comparten, dille á
Besta: ”Hai moitos homes que son máis monstros ca vos, e prefírovos co voso aspecto a aqueles que, con aspecto de
home, agochan un corazón falso, corrompido e ingrato.” “Non se é un bruto,
cando un di que cre non ser inxenioso. Un bobo, nunca, diría iso.”
Bonitas palabras, pero… Ai!, estas ideas non as
levaba á práctica. Bela, por desgraza, non era quen de ver tralas apariencias.
EN
RELACIÓN ÁS SÚAS IRMÁS,
non queda claro, no conto, se, finalmente, chega a coñecelas de verdade, pois o
castigo é imposto por unha fada. Ben é certo que Bela non intercede por elas…
Pola
contra, NO RELATIVO AOS HOMES DAS SÚAS
IRMÁS, si que é certo que, tras vivir coa Besta, de volta ao fogar, pode
comparar caracteres e comportamentos masculinos, e dáse conta de que estaba
errada, nas súas apreciacións, pois di:”Por que non quixen casar coa Besta?
Sería moito máis feliz con el que as miñas irmás cos seus maridos.”
Que
chega a “ver”, EN CANTO Á BESTA?
Bueno,
é evidente que a percepción de Bela, con respecto a Besta, cambia radicalmente.
Pasa de consideralo un monstro –non só no exterior- a consideralo un marido ideal.
Dáse
conta de que, baixo toda esa apariencia física monstrosa, e toda esa
rixidez, posesividade e falta de
inxenio, había un ser extremadamente bondadoso. E, finalmente, APRENDE que a BONDADE SUPERA á BELEZA e á INTELIXENCIA, é dicir, que, con respecto á Besta, acaba por VER MÁIS ALÁ DAS APARIENCIAS.
1.4.- GUSTARÍACHE TER
UN PAI COMA O DE
BELA?
Reflexionemos
sobre o carácter e o proceder do pai.
En
canto ao carácter, a obra amósanos a un pai XENEROSO coas súas fillas… Pero, claramente, EN EXCESO: dúas das tres son extremadamente materialistas.
Ao
mesmo tempo, amosa, tamén, FALTA DE LIDERAZGO,
FIRMEZA E ECUANIMIDADE, xa que a dúas lles permite:
*
Folgazanear -mentres a terceira filla se fai cargo de todo-.
* Queixarse
constantemente.
*
Falar mal da súa irmá.
Ademais,
é COBARDE: acaba por aceptar que
Bela vaia en busca da morte, a mans da Besta, para que el se salve; e procede
de xeito pouco ecuánime, de novo, con ela, cando se nega rotundamente a que
seus fillos varóns corran a mesma sorte.
1.5.- EVOLUCIÓN DA
RELACIÓN ENTRE BESTA
E BELA.
A EVOLUCIÓN da relación entre os protagonistas
non pode ser máis EXTREMA: ao
principio, Bela cre que a Besta quere matala. Ao final do conto, quéreo máis
ca a ninguén no mundo.
Pero,
NON podemos falar de “FRECHAZO”, nin moito menos, en canto á
percepción da intensidade e carácter dos seus propios sentimentos, xa que pasa
de estar aterrorizada a considerarse amiga, e non se percibe a si mesma como
amante da Besta, até o final.
Claro
está que, para acadar o verdadeiro amor, é absolutamente necesario que
sobreveña un cambio radical, en canto ás actitudes que se mantiñan previamente…
Pero, isto non é doado! Aos comezos, iuxtapóñense as ansiedades da Besta –que
teme que a súa parella non acepte a súa tosquedade- coas angustias desta,
acerca da natureza brutal do noivo. E, claro, mentres un siga considerando ao
outro como algo semellante a un animal, o outro conservará, en parte, esta
mesma apariencia, tanto para si mesmo como para a súa parella.
Ao
final, a devoción e o amor que a heroína sinte polo animal-noivo é a chave,
para que este recobre a súa forma humana.
E
como só se chegará a este final feliz, se a moza se namora verdadeiramente del,
a besta trata de facer todo o posible, para acelerar o proceso, e para tentar
descubrir apresuradamente que representa el, para ela. Pero, isto ten
consecuencias negativas.
BELA
É MANIPULADA,
para que acepte a unión a un nivel que non desexa. Vexamos como:
Por
unha banda, sendo AILLADA do resto
do mundo, de xeito que o único contacto humano sexa con Besta.
Pola
outra banda, sendo deixada na máis ABSOLUTA
SOIDADE, agás uns curtos momentos de compaña, cada noite, cando recibe a
visita –cada vez, máis positivamente agardada- de Besta.
Finalmente,
tendo que SOPORTAR, noite tras noite,
ser preguntada ao respecto dun posible casamento, coa conseguinte TENSIÓN que se desenvolve, tralas súas
negativas: Besta acaba a noite enfadado, ou amosándose devastado. E Bela,
culpable.
Soamente,
cando Besta se volve AUTENTICAMENTE
XENEROSO, e cambia de estratexia, deixándoa marchar, e non a indo buscar
-pese ao que conleva, para el, o seu retraso-, é cando Bela troca nun ser
realmente libre, que pode percibir até que punto necesita a Besta, na súa vida.
2.- O CAMIÑO
DO “COÑECEMENTO”.
2.1.- SIMBOLISMO DA
ROSA.
A
ROSA representa a VIDA:
* As ESPIÑAS representan os obstáculos, os
momentos difíciles, o SUFRIMENTO.
* Os PÉTALOS representan a FIN DO CAMIÑO: o auténtico “COÑECEMENTO”, é dicir, a beleza, a
bondade e a verdade acadadas.
2.2.- BELA E
BESTA, EN RELACIÓN
Á ROSA.
Por
que Bela desexa a rosa? Bela desexa a rosa, porque busca o auténtico
“coñecemento”.
Por
que Besta custodia o xardín da rosa? Besta custodia o xardín da rosa, porque é
o guardián do camiño do “coñecemento”. Só axudará a adquirir ese coñecemento á
“persoa elixida”.
2.3.- OS DOUS
OBXECTOS MÁXICOS.
No
conto de A Bela e a Besta, aparecen dous obxectos máxicos: o espello e o
anel. Cada un deles simboliza unha cousa, á vez que posibilita algo.
O
ESPELLO:
* SIMBOLIZA as ataduras ao mundano.
* POSIBILITA coñecerse a un mesmo.
O
ANEL:
* SIMBOLIZA compromiso, pero, en
liberdade (pódese poñer e quitar).
* POSIBILITA avanzar á nosa alma, se
decidimos deixar atrás as nosas ataduras.
2.4.- SIGNIFICADO SIMBÓLICO DA
ESCENA FINAL.
Nun
primeiro momento, partimos de:
*
SUFRIMENTO de BESTA: síntese abandonado.
*
SUFRIMENTO de BELA: remordimentos.
Estas
dúas intensas emocións levan á morte espiritual dos dous:
* MORTE ESPIRITUAL
de BESTA: morre de pena, pero non culpa a Bela (sen rencor).
* MORTE ESPIRITUAL
de BELA: síntese absolutamente desolada, ante a “morte” de Besta.
A
partir desta “morte”, Bela ALCANZA o “COÑECEMENTO”, e acepta casarse con Besta.
Este
paso dado por Bela supoñe a LIBERACIÓN e TRANSFORMACIÓN de besta en príncipe.
Finalmente,
ocorre a RESURRECCIÓN ESPIRITUAL dos dous, COMO UNIDADE.
Subscribe to:
Posts (Atom)